Igra lovca

1.
Skupiću noć,
staviću ti je pod vrat.
Oštriću dan,
da ga metneš u san.
Zoru ću ti pod noge ispljunuti,
da je zgaziš sledeće jutro
kada se sa neba spustiš.

2.
Lupaš mi na prozore.
Hoćeš da te unutra pustim,
ili da ti dođem.
Uvek ti iste odgovore šaljem,
grimasu od daha na staklu.
A ti opet zoveš i ne odlaziš.

3.
U ogledalu mi namiguješ,
vučeš me za kike.
Vrat mi zubom šaraš.
Kandžom mi miluješ ruke.
Zar misliš da bih tebi verovala, vuče?
Varaš se.
Stao si na rep još starijem vuku.

4.
Nikada nisi čuo moj glas.
Možda ti je uvo neko otkinuo?
Praskom slomljenog roga,
u uglu neba,
besom se hvališ.
Treskom mog crvenog ćutanja
zatvoriću ti usta.

5.
Srebrno ti lice
zaklonila senka.
Strašno ti se oko
od memle zagnojilo.
Usne ti se krezube
na mene osmehuju.
Evo ti moji zvezdani melemi.
Tražićeš mi opet.

6.
I mač tvoj,
i poklič u suton,
i krv što ti iz rana lipti,
sve ću ti uzeti
i sakriti na dno reke,
da ih moji kumovi ribe
i podvodne puzavice
u rđi osveštaju.

7.
Siva si krila iznedrio,
kljun od rebra zametnuo,
u sovu se pretvorio,
pa sad hučiš u borovini
i okom svojim okruglim
buljiš mi pod krovove.

8.
Obukao si bela krzna,
nokte potkresao,
začešljao rogove od zvezda
i sitnim skrivenim korakom
domileo mi na prag.
Pustiću na tebe zveri pogane
što mi paganski oci ostaviše u amanet.
Potrgaće ti bele košulje.

9.
Snaga ti se istopila,
ćud se tvoja besna olinjala,
zub ti crni u duši satrulio,
i sad cviliš,
pod plavim zastorima
i dozivaš moje stope.
Čekaj me.
Zaspaćeš.

10.
Lik ti sa ogledala sljuštih.
Kandžu tvoju pod obraz stavih.
Oko tvoje kružno ozdravih.
Usnu tvoju vodom poprskah.
Umesto tupog osmeha,
iskesi mi zube.
Krzno moje zeleno odnese.

Играта на ловецот

1.
Ноќта ќе ја соберам
И под вратот ќе ти ја ставам.
Ќе го наострам денот
за да си го префрлиш во сонот.
Под нозете зората ќе ти ја плукнам
за следното утро да ја згазнеш,
кога од небото ќе се спустиш.

2.
На прозорците ми тропаш.
Внатре да те пуштам сакаш,
Ил да ти дојдам.
Исти одговори секогаш ти испраќам
со гримасата од здивот на стаклото.
Но ти пак ме повикуваш и не си одиш.

3.
Во огледалото ми намигнуваш
И за киките ме влечеш.
Со забот по вратот ми шараш.
Со канџата ми ги милуваш рацете.
Зар мислиш дека би ти поверувала волку?
Се лажеш.
Си застанал на опашката од уште постар волк.

4.
Никогаш не си го слушнал гласот мој.
Можеби увото ти го откинал некој?
Со ламтежот од рогот скршен
од аголот на небото
со бесот се фалиш.
Со тресокот од моето црвено молчење
уста ќе ти затворам.

5.
Лицето сребрено
сенка ти го скрила.
Окото стграшно
Од мемла ти загноило.
Усните твои беззаби
Ми се насмевнуваат.
Еве ти ги ѕвездените мои мелеми.
И пак од мене ќе бараш.

6.
И мечот твој,
и повикот на заод,
и крвтта што од раните ти шурка,
се ќе ти земам
и на дното од реката ќе ги скријам
за рибите-кумиците мои
и подводните ползачи
во рѓата да ги осветат.

7.
Сиви крила си изнедрил,
клун од ребро си си зел
и во утка си се претворил,
па сега низ боровината укаш
и со окото свое тркалезно
под крововите ми ѕиркаш.

8.
Бели крзна си облекол,
Нокрти си потсекол,
Роговите од ѕвезди си ги зачешлал
И со чекори ситни скрити
до прагот ми достаса папсан.
Погани ѕверови ќе ти пуштам
што оците пагански во аманет ми ги оставија
за кошулите бели да ти ги искинат.

9.
Снагата ти се стопила,
Ќудтта товја бесна ти олинела,
забот црн в душа ти изгнијал
и сега
Под завесите сини цвилееш
и стапалките мои ги повикуваш.
Почекај ме.
Ќе заспиеш.

10.
Од огледалото ликот ти го излупив.
Канџата товја под образот ја ставив
Окото твое кружно ти го оздравив.
Со вода усните тови ги попрскав.
Наместо со насмевката тапа,
забели ми ги забите.
Крзното мое зелено ти го однесе.

Nebeske igre

1.
Otimaš mi meleme
rane svoje da vidaš.
Kidaš mi haljine
da sebi nove šiješ.
Miluješ njegove obraze,
a biješ moje bele.
Evo ti moje haljine.
Evo ti masti za rane.
Uzmi sve što ti u torbu stane.
Prati svoje putokaze,
svoja plava svetla.
Skliznućeš u nebeski ambis
uz vrisak crvenog petla.

2.
Pola si lica u senku skrio.
Viriš kroz prozore
što teše plačljive duše.
Otkrij taj obraz
previjen oblakom
i pokaži žig
što nose lopuže.
Idi sitnim korakom.

3.
Utehu tražiš užeglom usnom
i šaku soli od plavog mora.
Ljubiš mu ruke i mamiš kćeri.
Doći ćeš i pred moje dveri
i tražiti milost od čuvara mojih gora.

4.
Koščato lice okrenu ka meni.
Osmehuješ mi se
krezubom usnom.
Šalješ mi glasnike,
sitne zvezde,
da roje se pod mojom čojom.
Zatvori svoje okruglo oko
i skini masku optočenu srebrom
i svoj roj pčela sazovi sebi.
Uhodi druge
i putuj nebom.
Ova se pčela neće vratiti tebi.

5.
Škiljiš kroz oblak
pustinji u grudi.
Šaraš joj telo
mahnitom rukom.
Znoj sa njenog čela
zmijin jezik pije.
Ti zastade zbunjen.
Oteh oštre rašlje od munje.

6.
Umilo si se.
Lice opralo.
Raspalilo vatre u glavi.
Skreni pogled s mojih šuma.
Kreni niz blatnjave drumove.

7.
Rep za sobom vučeš.
Zastore mi paraš.
Zazvao te njegov zov.
Izaslaću sove
da te sviju u krila
i skriju od krika umirućeg vuka.

8.
Uhvatih te u prsten
i pomislih želju.
Pod jastuk te stavih.
Omami me slatkim dahom
i iskrade se kroz prozore.

9.
Došao si opet.
Zoveš me pesmom
vetra u travi.
Pogled mi tražiš
i ruku vučeš.
Oterah te hukom
i buljavim okom.

10.
Glasnika svog mi
u susret šalješ.
Moje si snove
u mrežu spleo.
Plav ti dah
i bistro oko.
Moje zelene ruke
u prah pogledom smrvi.
Plači, zemljo,
davi se u krvi.
Nikada nećeš dosegnuti nebo.

Небесни игри

1.
Мелемите мои ми ги одземаш
за рани свои да си лечиш.
Фустаните ми ги кинеш
за нови за себе да шиеш.
Образите негови ги милуваш,
а белите мои ги удираш.
Еве ти ги моите фустани.
Еве ти ги балсамите за рани.
Земи се што торбата ќе ти збере.
Следи ги патоказите свои,
сините светла твои.
В небесен амбис ќе се лизнеш
низ вресокот од петелот црвен.

2.
Половината лице в сенка си го скрил.
Ѕиркаш низ прозорците,
душите плачни што ги тешат.
Откриј си го образот
покриен од облакот
и покажи го жигот
што крадците го носат.
Со чекорот ситен-оди си!

3.
Со усните жарни
и со шака сол од морето сино
утеха бараш.
Рацете му ги бакнуваш
и керќите му ги мамиш.
И пред дверите мои ќе дојдеш
и милост од чуварите на горите мои ќе бараш.

4.
Лицето коштилаво сврти го кон мене.
Со устата штрба ми се насмевнуваш
Гласниците свои ми ги испраќаш
и ѕвездите ситни
пред чојата моја да се ројат.
Затвори го своето тркалезно око
и тргни ја маската опточена со сребро
и ројот свој од пчели повикај си го.
Демни други
и патувај со небото.
Не ќе се врати ова пчела кај тебе.

5.
Низ облакот и се чепчиш
На пустината в гради
и телото и го прошаруваш
со раката избезумена.
Потта од челото нејно
змиски јазик ја пие.
Збунет ти застана
Остриот чатал јас
го грабнав од таа молња.

6.
Си се измило
Лицето си го испрало.
Оган в глава си распалило.
Сврти го погледот од шумите мои
Низ калните друмој тргни.

7.
Опашката по себе си ја влечеш
Завесите ми ги кинеш.
Те повикува неговиот довик.
Утки ќе ти пуштам,
в крилја да те свијат
и од крикот на волкот ранет да те скријат.

8.
Во прстенот те уловив
И желба посакав.
Под перница те ставив.
Со здив сладок ме помами
и низ прозорците се искраде.

9.
Ти пак дојде.
Со песната на ветрот
низ тревите ме повикуваш.
Погледот ми го бараш
и за рака ме влечеш.
Те избркав со крик
и око ококорено.

10.
Гласникот свој
Кон мене го праќаш.
Сништата мои
в мрежа ги заплете.
Здивот ти е син,
а окото бистро.
Рацете мои зелени
в прав со погледот столчи ги.
Плачи, земјо
дави се в крв.
Никогаш ти не ќе го досегнеш небото.

Nataša Miladinović rođena je 10. marta 1984.god. u Lazarevcu. Diplomirala je na katedri za anglistiku na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, kao profesor engleskog jezika i književnosti. Piše poeziju i kratke priče na engleskom i srpskom jeziku, slika i bavi se književno-prevodilačkim radom. Poezija joj je zastupljena u više zbornika u i prevođena na vlaški, makedonski i nemački jezik. Učestvovala je na brojnim manifestacijama u zemlji i inostranstvu. Aktivni je saradnik izdavačke kuće „Sampark“ sa sedištem u Kalkuti, kao urednica i koordinator na prostoru bivše Jugoslavije.

Наташа Миладиновиќ е родена на 10 Март 1984 година во лазаревац, Србија. Дипломирала на катедрата за англистика на Филолошкиот факултет на Универзитетот во Белград, како професор по англиски јазик и книжевност. Пишува поеизја и кратки раскази на англиски и српски јазик, слика и се занимава со книжевно-преведувашка работа. Поезијата и е застапена во повеќе зборници. Поезијата и е преведувана на влашки, македонски и германски јазик. Учествувала на бројни манифестации во земјата и во странство. Активен е соработник на издавачката куќа „Сампрак„ со седиште во Калкута во Индија како уредник и координатор за просторите на бивша Југославија.

(Priredio i na makedonski preveo Borče Panov, slikovnost: Serge Marshennikov)