Pjesnik je nejasna jogunasta sorta.

pjesnik je nejasna
jogunasta sorta.
nemirna i unezvjerena
radije divljeg pogleda.
među djecom su musava
lica u kojima kulja
hiljadu poetskih klica.
mucavo i nesigurno zbore
a riječi im vlastite odlaze
ili tuđinski potokom
u nepovrat žubore.
nemaju jasnog stava
osim pogleda snena
kao hajdučka zastava.
love nemoguće ideale
i obično vide šizofrenične
nevidljive ljudske ale.
pjesnik nije učtiva marljiva sorta
koja uz nauku noćima borta.
pjesnik nije pametna glava
niti pretača pohotnih
ljudskih ideala.
radije je kratko luda ili budala.
kojoj se skopčan svijet
potajno kliberi i ceri,
slasna su šala
ili aperativ slasnoj večeri.
dodaj k tome dosadu
što u ruci nose,
kao čuperak mrtvačke
tuđe, osječene kose.
uvjek nešto kriju
motaju i petljaju,
šapuću u nepočešljane
neuredne brade,
i pljuju stihove
u čvrsto im spojene
drhtave dlanove.

(Stevo Basara, vol 1.,36.)