Како на небото – така и на земјата

Го потегнав најтенкото, вжарено гранче
што шири топлина и во најтемното одајче
од  оваа зима со бели распупени снегулки –
како на небото – така и на земјата.

Гранчето ја потегна гранката со плодовите
во времето во кое постоиме  недозреани
ни за смртта, ни за уште едно раѓање –
како  на небото – така и на земјата.

Гранката со сето време го потегна коренот,
коренот ја повлече земјата, а јас ја замолив
да ми ги прости и врати сите непостојани јас
во само еден миг од еден прекрасен ден –
како на небото – така и на земјата.

Најтенкото гранче со нераспупено сонце
го потегнав леко за да не ми застане умот
од небиднината и посакав да има иднина –
како на небото – така и на земјата…