U nekom snu sreo sam jednog koji piše dopisnice,

sasvim staromodnog uljeza i pažljivog propitivača,

ravnodušnog kao gramatika, koji sedi kraj vrata

i udara štapom o pod. Vi koji ulazite, znate li korak,

zaustavljate li dah pred nevidljivim, od čega se ne beži,

u koje uroniš kao u dim, u krvotok. Za to vreme, ona putuje

ne nanoseći nikome bol, bira položaje tela iz kojih se

u mraku diše kao nakon rođenja i postaje svedok nemoći.