Kronos

pospremaš uredno te dane u ladicu,
godinama sive i iste, kao ljubičaste vrećice lavande
gurneš u četiri kuta, da ih ne rastaču moljci,
ne dodirne trulež, ne rasipa Kronos,
i u času kad ih konačno zaključaš
vrijeme koje je spavalo u tišini
proviruje van kao slijepo mladunče