UDALJAVANJE

Nastanila se ispod trepavica
pa grize suze
U predzorje mi iz očiju ispija
slatki mrak
Naslonjen na san bdijem
uz njenu blizinu
sjenovitu
bez tereta strmoglavih godina
i mirisa poraza
dok rukom mi svojom mekom
ramena zemlji blago prigiba
Naša ljubav udaljava se
svakim slomljenim danom
Kao brod na burnoj noćnoj pučini
odmiče
i skrušeno nas napušta
Doskora će samo slutnja nijema
na nebosklonu ostati
Oko je sliku sledilo, srcu sve je malo
A vrijeme žuri da bi se nastavilo
vječno vraćanje istog
Da bi se ponovila zaboljavljena bol