Po meni je Mats Hummels sinoć u meču Francuska – Njemačka bio najbolji igrač utakmice iako bi neki pod njim rado „potpalili“ vatricu. Dobro, to nisu uradili, ali je golem grijeh i pomisliti na takvo nešto. Rituali spaljivalja krivaca na lomači su trajali kroz mračni srednjovjekovni period, a nisu prestali sve do kraja 19. vijeka. Poslednja vještica na trgu u Minhenu je spaljena 1852. Godine. Da upravo tako, u Minhenu. Prekid sa ovom strašnom i sramotnom tradicijom se nekako poklapa sa pojavom nogometa. Postoji jedno staro vjerovanje da se odstrel čudaka i golubova nikada ne radi jer može donijeti golemu nesreću. Za takveu nepravdu sa nebesa može stići odmazda kao u romanu „Hodočasnici Neba i Zemlje“ Filipa Davida. Tamo se glavni lik osuđuje na Putovanje, hodočašće radi pročišćenja, dok njegovog prijatelja Valdežanina spaljuju na lomači. Pri tome se događa nešto što na prvi pogled izgleda kao fantastični motiv: „Pod nogama ponositog Valdežanina potpališe vatru. Gust dim, a zatim i plamenovi vatre obaviše telo ovog hrabrog čoveka. Odjednom, dogodi se nešto neočekivano. Munja dolete iz nebesa i pogodi ga. Pre nego što je zahvaćeno plamenom lomače Valdežaninovo telo zaplamte tajanstvenim plamenom iznutra. Sklopio je ruke, bez glasa i pokreta. Iz usana, očiju i nosa pokulja dim. Iznenada, pred hiljadama očevidaca, plamteća lopta izdvoji se iz gorućeg tela. Kružila je iznad trga, a onda velikom brzinom polete prema severu, u onom pravcu gde se nalazi sveti grad valdežana Pinerolo, u Pijemontu.“