29. novembra 1998, Živojin Pavlović je zatamnio poslednji kadar svog života…i kako to sudbina redovno organizuje, to se dogodilo na jubilej jedne države koja ga nije volela jer je tražio i nalazio istinu, ispisanu sudbinama likova i dogadjajima koje je stvarao u filmovima i literaturi…pošten i dosledan, Pavlović je u poslednjim godinama primetio da ta i takva Jugoslavija, čiji je politički sistem surovo analizirao i osudjivao, ima sudbinu da ostane zapamćena onako kako je je Atina zapamtila Perikla… a, o onima koji su doprineli unosnom poslu završnice Republike, ostavio je preciznu belešku:

“Iz mutljaga 1968. izronile su razne spodobe. Od onih koji ništa nisu razumeli, preko pokvarenjaka, račundžija i budućih dobrih saradnika režima i tajnih službi, do uspaljenika bez jasne orijentacije. Mnogi od njih završili su kao visoki časnici režima, obučeni saradnici tajnih službi, izvežbani račundžijski ćutolozi podvijenog repa, bukači i provokatori sa istaknutim cenovnikom usluga, onom kome treba…”